Het scheppingsverhaal van Genesis zegt dat God de mens opdraagt om vruchtbaar te zijn en zich te vermenigvuldigen. Er is weinig bekend over hoe Jezus met seks omging en het is tot vandaag onduidelijk of hij kinderen had.

Jezus sprak over vruchtbaarheid : “Er zijn onhuwbaren die zo geboren zijn, onhuwbaren die door de mensen zo gemaakt zijn en onhuwbaren die zichzelf zo gemaakt hebben.” Met dat laatste duidt Hij op de vrijwillige onthouding en de maagdelijkheid om God beter te dienen [1]. In de context maakt Jezus nog meer voorbehoud : “Het kan nog anders zijn, maar op de moeilijkste vragen heeft alleen God een antwoord“.

Deze uitspraken kaderen in de berechtiging van een weduwe en gebeurden in aanwezigheid van verschillende roepingen (beroepen [2]) : een geletterde, een rechter, een geloofsgeleerde,… Ook volgelingen van Jezus waren erbij. Jezus verzocht om de kinderen die betrokken waren in de zaak, bij hem te brengen. Dat veroorzaakte behoorlijk wat opschudding. Toen ze er allen waren, raakte Jezus zowel de engelen als de bengels aan, met de woorden “wie niet wordt als deze kinderen, zal de hemel niet binnengaan“. Na dit gebeuren bleven Jezus’ volgelingen in hem geloven.

(vrij naar Lucas, hoofdstuk 18, 1-17)

[1] Celibaat is het zich (al of niet vrijwillig) onthouden van seks, waarbij onder seks verstaan wordt :  het lichamelijk samenkomen van een man en een vrouw met als doel zich voort te planten. Dat is naast “kindjes maken” ook de de morele plicht om ze met de beste zorgen op te voeden.

[2] “roepen” betekent voor de kerk het zich geroepen voelen om God en de mensheid te dienen, naar het voorbeeld van Jezus van Nazareth. Roepingen komen voor bij mannen en vrouwen en zijn zeer persoonlijk. Ze moeten uit het diepste van de persoon zelf komen. Het woord “roeping” is verwant met “beroep” (in de zin van : ambt of vak) en daaronder wordt verstaan welke hoofdbezigheid iemand in zijn leven heeft.