België davert weer op zijn grondvesten… Ooit waren ze de moedigsten der Galliërs. Tijdens de Middeleeuwen en in de Moderne Tijd werden de volkeren in deze regio voortdurend onder de voet gelopen door grote buren, maar evenzeer door plunderende en arme volkeren die soms uit het niets opdoemden. Het kende afwisselende regimes waarbij naast natuurlijke grenzen en rijkdommen vaak taal en godsdienst bronnen van twist waren. De kerk heeft als instituut grotendeels stand gehouden en Vlaanderen kende lange periodes van grote welstand en stabiliteit, economische en culturele bloei. Na de Oostenrijkse en Franse periode vormde het samen met de Hollandse provinciën de Nederlanden.

“La Muette de Portici“, een Opera met in de hoofdrol een dame die niet kan zingen, was in 1830 de vonk die in de hete pan sloeg en er volgde opstand tegen de Hollanders. Uiteindelijk erkende koning Willem in 1839 – nadat er een akkoord was over Limburg – het rijk van Leopold. De nieuwe land werd sinds Caesar opnieuw België genoemd.

De stomme van Portici, vulkaanuitbarsting

Brussel, een Vlaamse stad die de burgerij verfranste, werd de hoofdstad van België. België heeft 3 officiële landstalen wat vaak aanleiding geeft tot interne misverstanden en strubbelingen. Het zwakke patriotisme van de Belgen heeft enerzijds meer nadruk gelegd op regionale volkseenheidsgevoelens, maar België kreeg ook de kans om een voortrekkersrol te spelen bij de Europese eenwording. Zo werd Brussel de belangrijkste bestuurshoofdplaats van het continent.

Vandaag wankelt België onder Brussel dat deel uitmaakt van haar grondgebied, maar geografisch gezien slechts een fractie kleiner is… Ik bedoel daarbij niet Brussel-stad, maar wel de conflictzone die errond ligt en waarvan steeds onduidelijker wordt hoe groot ze nu eigenlijk wel is…

Misschien ware het niet slecht dat grote kleppers in Europa eens een hoogstaand cultureel evenement organiseerden in Brussel om het volk wakker te schudden en de “regionale” politici eens op hun plaats te zetten. Brussel-stad zou – naar analogie met Vaticaan –  niet mis staan als stadstaat in Europa. Haar rol als hoofdstad van België is dan wel uitgespeeld, maar Vlaanderen en de andere regio’s hebben mogelijkheden genoeg voor een (historisch) aanvaardbare hoofdplaats. Vlaams- en Waals-Brabant zouden cultureel terug Zuid-Brabant kunnen worden (misschien zelfs opnieuw een 2-talige provincie). De vele gemeenten rond Brussel kunnen dan opnieuw de beste diensten voorzien voor hun burgers : elk naar zijn eigenheid die zeer verschillend is, maar een toonbeeld van “in varietate concordia” ! De rest van België heeft bij monde van Caesar reeds een plaats in de geschiedenisboekjes. Het voor de burger steeds complexer wordende bestuur zou vereenvoudigd worden door het terug te brengen naar 3 niveau’s : 1] Europa, 2] de plaatselijke communes (dorpen, gemeenten, steden, etc.) en 3] de provincia (regio’s, gewesten, provinciën, etc.)