Ik ben weer eens geflitst… Niet dat het zo dikwijls gebeurt, maar toch… Het was op een matig drukke verbindingsweg waarlangs een lagere school ligt. Ik ken de omgeving enigszins en de school ook omdat ik er af en toe moet zijn. De lessen duren daar tot 14:30 u. Langs de drukke weg staan elektronische verkeersborden die soms een snelheidsbeperking van 30 km/u aangeven en anders een snelheidsbeperking van 70 km/u. Ik passeerde er rond 15:30 u. en ik was reeds voorbij de school, waar op dat uur geen leven meer was. Toen zag ik de flits… Ik reed ongeveer 70 km/u. Ik moet eerlijk zijn en toegeven dat ik niet gezien heb hoe het elektronisch verkeersbord stond, maar aangezien het anonieme voertuig met meetapparatuur, zal het waarschijnlijk wel op 30 km/u. gestaan hebben.

Zou het niet beter geweest zijn als de agent, die misschien in zijn voertuig ligt te slapen, in uniform aan de school had gestaan ? Dan had ik hem wél gezien en zeker vertraagd, want met zo’n scenario verwacht je kinderen in die buurt. Mijn snelheid tracht ik steeds zo goed mogelijk aan te passen aan de omstandigheden, zoals het verkeersreglement voorschrijft. Het zou bovendien mijn frustratie vermeden hebben, de veiligheid verhoogd, en vooral mijn portefeuille weer niet nodeloos lichter gemaakt… Voor vadertje staat zou het financieel minder gunstig zijn… Ach ja, de officieren bij politie moeten tegenwoordig ook hun committement brengen. “De politieagent, jouw vriend” lijkt alweer een slogan uit een ver verleden…

Vroeger waren de wegen vaak in een betere staat. Dat komt allicht omdat de verharding meestal nog niet zo oud was, maar zeker ook omdat ze minder intens gebruikt werden. Zo’n 20 jaar geleden werd begonnen aan de volledige heraanleg van de autosnelweg Luik-Antwerpen. Ironisch daarbij is dat deze weg het ongelukkige volgnummer A13/E313 heeft. De initiële aanleg van deze autosnelweg was al een moeilijke klus omdat hij dwars op de geografische hoogtelijnen ligt en veel riviertjes kruist. Wegens de slechte staat werd hij in de 70-er en 80-er jaren smalend de abortusweg genoemd.

Laat het onderhoud van onze wegen te wensen over ? Ik weet het niet. Opvallend is wel dat schade aan de wegen ten gevolge van weersomstandigheden vaak uitgebreid de media halen. Ook dat is allicht een gevolg van het intensere gebruik en het feit dat veel meer mensen met de gevolgen geconfronteerd worden. Voor het preventief onderhoud van de wegen is er geen aandacht in de media als het geen hinder veroorzaakt.

Onderhoud van wegen is belangrijk en kost nu eenmaal geld. Wegen van hoge kwaliteit vergen minder onderhoud, maar meer geld bij de (her)aanleg. Speciale constructie’s in wegen om het verkeer in goede banen te leiden en te begeleiden (observatie en signalisatie) kosten ook geld.

Bij dit alles had ik het nog niet over de veiligheid. Goed onderhouden wegen zouden veiliger moeten zijn áls de weggebruikers ze verstandig gebruiken. Vooral “aangepaste snelheid aan de omstandigheden” is cruciaal. En daar wringt het schoentje stevig ! De laatste decenia is er ontzettend veel geïnvesteerd in verkeersremmende infrastructuur, controle-apparatuur, enz. Daarbij werd educatie ronduit stiefmoederlijk behandeld ! Als je eens je kennis en kunde bewezen hebt, meestal op je 17de of 18de, krijg je je rijbewijs. Van systematische bijscholing en verkeerseducatie is geen sprake op wat goed bedoelde affichecampagnes en niet-populaire tv-spotjes na. De overheid steekt liever haar geld in verkeersdrempels (hoe ontstond ook weer een abortusweg), flitspalen (= goudmijntjes), ronde punten (je wordt er zelfs zonder alcohol draaierig van), en asverleggingen (als fietser huiver ik als er toevallig ook een auto aankomt). Het doet me denken aan een vriend-ambulancier die ernaar hunkert om eens de Minister van Verkeer in zijn ziekenwagen te krijgen. Dat zou pas iets zijn : hem/haar alle verkeersremmers in het land laten voelen alvorens naar het ziekenhuis te rijden. Als ze dan toevallig ook nog zwanger is, zal ze perfect de vroegere bijnaam van de A13/E313 begrijpen.