Ik ben weer eens geflitst… Niet dat het zo dikwijls gebeurt, maar toch… Het was op een matig drukke verbindingsweg waarlangs een lagere school ligt. Ik ken de omgeving enigszins en de school ook omdat ik er af en toe moet zijn. De lessen duren daar tot 14:30 u. Langs de drukke weg staan elektronische verkeersborden die soms een snelheidsbeperking van 30 km/u aangeven en anders een snelheidsbeperking van 70 km/u. Ik passeerde er rond 15:30 u. en ik was reeds voorbij de school, waar op dat uur geen leven meer was. Toen zag ik de flits… Ik reed ongeveer 70 km/u. Ik moet eerlijk zijn en toegeven dat ik niet gezien heb hoe het elektronisch verkeersbord stond, maar aangezien het anonieme voertuig met meetapparatuur, zal het waarschijnlijk wel op 30 km/u. gestaan hebben.

Zou het niet beter geweest zijn als de agent, die misschien in zijn voertuig ligt te slapen, in uniform aan de school had gestaan ? Dan had ik hem wél gezien en zeker vertraagd, want met zo’n scenario verwacht je kinderen in die buurt. Mijn snelheid tracht ik steeds zo goed mogelijk aan te passen aan de omstandigheden, zoals het verkeersreglement voorschrijft. Het zou bovendien mijn frustratie vermeden hebben, de veiligheid verhoogd, en vooral mijn portefeuille weer niet nodeloos lichter gemaakt… Voor vadertje staat zou het financieel minder gunstig zijn… Ach ja, de officieren bij politie moeten tegenwoordig ook hun committement brengen. “De politieagent, jouw vriend” lijkt alweer een slogan uit een ver verleden…