Mijn lagere school doorliep ik in het centrum van Genk, vlakbij de toenmalige brandweerkazerne. Op het dak van de kazerne stond een sirene voor het oproepen van de vrijwilligers in geval van brand. Onze schoolmeester moest dan even zwijgen tot het geloei van de sirene over was. Ondertussen zijn die oproepsystemen behoorlijk veranderd en hoor je sirenes voor andere doeleinden. Prioritaire voertuigen die je voorrang moet verlenen of vaste sirenes om de bevolking te waarschuwen bij rampen.

brandweerkazerne Hasselt 19/07/2019

Onlangs was ik in de brandweerkazerne van Hasselt. Een gloednieuw gebouw, net buiten de grote ring van de stad. Het oude gebouw, nabij de voormalige Kolonel Dusart Kazerne en de gevangenis, Lees het volledige artikel »

opgetuigd

Onze kinderen trekken weer op bivak. Ze hebben de leeftijd bereikt voor meerdaagse trektochten en dan is een goede rugzak onontbeerlijk. Alvorens iets nieuws te kopen : eerst even kijken wat we in huis hebben of wat bij familie en vrienden staat.

De eerste rugzak die ik kocht moet tussen 1978 en 1985 geweest zijn. Prijs en plaats van aankoop weet ik niet meer. Ook de fabrikant of het merk is me onduidelijk. Hij behoort tot de eersten die uitgevoerd werden met een uitwendig draagkader in aluminium buizen. Het grootste deel van het gewicht rust bij dit type rugzak op de heup. Het ontwerp is zeer geschikt voor lange wandelingen met een zware last. Later bleek echter dat het gevaarlijk is in hooggebergten zoals de Alpen. Bij een val kan je immers je rug breken. Het label “Alpinist” op één van de laadvakken van mijn rugzak is dan ook ironisch.

Vandaag heb ik hem van de zolder gehaald, wat naaiwerk verricht, klein herstellingen aan het kader en de draagriemen en een kleine wandeling in geladen toestand : 11 kg. Dat lijkt veel, maar er zat dan ook eten in voor enkele dagen, een tentje voor 2/3 personen, slaapzak, reservekleding, enz. Een lading zoals deze rugzak meermaals bevatte.

De geschiedenis van mijn rugzak weergeven is niet gemakkelijk. Plaats en datum zijn niet altijd te achterhalen, en van sommige reizen twijfel ik of ik de rugzak wel of niet bijhad. Ik leende hem ook enkele keren uit aan vrienden. Hierna een lijstje van plaatsen en omstandigheden met enige commentaar die alleszins tot de geschiedenis van mijn rugzak behoren :

startklaar

o
• talloze bivakken met Chiro St.-Gerolf

o

• 3-daagse overlevingstocht per autostop in Vlaanderen en Nederland

o

• Wildspitze (hoogste berg van Tirol)

o

• Snowdon (Wales – hoogste berg van Groot Brittanië)

o

• Similaun (Italië-Oostenrijk – enkele maanden voordat Ötzi er werd ontdekt)

o

• Zuid-Amerika (Brazilië, Paraguay, Bolivië, Argentinië, Uruguay)

o

• Taiwan

o

• Meerdere leidingsbivakken bij Chirojeugd (o.a. Brink, Piepel, Krinkel en Krinkel 95)

o

• Texel (Waddeneiland Nederland)

o

• Hoge Tatra (Slowakije)

o

• Balatonmeer en Budapest (Hongarije)

o

• Lissabon (Portugal) en Santiago de Compostela (Spanje)

Eigenlijk is het verheugend om een dergelijk voorwerp, dat ik zelf als jongeling aankocht, aan mijn kinderen door te geven. Verheugend, maar niet zonder risico. Het kost me veel moeite om hen het juiste respect te laten opbrengen voor wat in hun ogen “oude rommel” is. En inderdaad : het stof is eigenlijk versleten, de kleuren zijn altmodisch en het aluminium heeft zijn natuurlijke kleur wat vandaag niet trendy is. Als de rugzak nog eens 20 jaar moet meegaan, zullen ze hem op de juiste wijze moeten onderhouden. Daarna brengt hij misschien zijn aankoopprijs terug op als antiek …

Ik ben geïnteresseerd in de fabrikant van de rugzak. Vermoedelijk kocht ik hem in Aachen bij Kaufhof, maar het kan ook bij Melosport in Zonhoven geweest zijn. Ik schat dat ik er (omgerekend) tussen de 200 en 500 € aan uitgaf.