Geert Renckens

informaticus – genealoog – fotograaf – auteur – vader – filosoof

Geert Renckens

informaticus – genealoog – fotograaf – auteur – vader – filosoof
blog.GeertRenckens.eu

Implosie koeltorens en schouwen te Langerlo

Geert Renckens, 2 oktober 2021

Na onderhandelingen met gouverneur Louis Roppe kocht Ford begin jaren 1960 een aanzienlijk terrein in Genk-Zuid voor een assemblagefabriek. Belangrijke argumenten waren de aanzienlijke infrastructuur die aanwezig was of werd beloofd door de provincie. Daarbij hoorden wegeninfrastructuur (Henry Fordlaan / Taunusweg), aansluiting op de nabije spoorwegnet van de (kolen)haven en het Albertkanaal.
Ford had zéér veel elektrische energie nodig. Bijna haar hele bestaansperiode verbruikte ze meer dan 1% (!) van het gehele verbruik in België. De steenkoolmijn van Waterschei had een eigen elektriciteitscentrale. Er werden door de Kattevenne hoogspanningslijnen aangelegd tussen de mijn en Ford. Later bouwde EBES/IEGA de elektriciteitscentrale van Langerlo als aanvulling/vervanging.
Ondertussen ligt deze centrale al jaren stil en vandaag om 13:30 u. worden de 2 koeltorens en 2 van de 3 schouwen geïmplodeerd.

skyline 2007
Genk-Zuid skyline 2007

Anonimiteit op sociale media

Geert Renckens, 10 augustus 2019

Tegenwoordig ben ik docent informatica en met computers experimenteer ik al van in mijn studententijd. Na het doctoraat van professor Robert en zijn student Tim leerde ik het internet kennen (niet het technisch protocol, maar het www). Het internet was aanvankelijk absoluut sociaal, uiterst open en totaal onveilig. De gebruikers waren studenten die hun thesissen konden delen met andere universiteiten. Toen de “sociale media” hun intrede deden heb ik daar ook veel mee ge-experimenteerd. In die periode had ik een klein zwart papieren boekje. Daarin noteerde ik de wachtwoorden in combinatie met de website en gebruikersnaam. Toen ik bijna op de laatste bladzijde was, ben ik daarmee gestopt en onlangs keek ik er nog eens in… Ongeveer de laatste 30 blzn. (één account per blz.) zijn accounts bij sociale media, waarvan vaak meerdere accounts op dezelfde website. Op facebook bijvoorbeeld had ik er al 7. De laatste 2 staan nog online en gebruik ik wekelijks om te lezen, soms schrijven. Ook twitter is een wekelijks taakje voor mij.

Mijn accounts op sociale media zijn in hoge mate anoniem. Iedereen weet wel dat sociale media tot ernstige misdrijven kan lijden. Een typisch voorbeeld is een minderjarige die door pesten tot zelfmoord gedreven worden. Voor mij is dat gelukkig nooit gebeurd, maar ik heb ervaringen die in die categorie geplaatst moeten worden.

Vandaag is het mijn verjaardag. Via diverse media-kanalen (tante post, telefoon, sms, sociale media,…) kreeg ik mooie wensen. Bij deze wil ik alle mensen bedanken die er aan dachten, zelfs mijn goede “smoelenboek- en kwetter-vrienden”.

KR=10 ken ik bijzonder goed, maar spijtig niet zo voor volgende afzenders :
* Mies
* Sabien VDZ
* B-Artiek
* J. Natus
+32 – 489 – 56 60 97
+32 – 478 – 48 57 89

Linus Torvalds

Geert Renckens, 4 augustus 2019

Linus Torvalds (°Finland 1969) bouwde in zijn studententijd het enige grote industriële besturingssysteem (IBM/UNIX) na. IBM liet het oogluikend toe omdat hij student was. Tevens begon Linus hier rond wereldwijd de eerste software-community. Na enkele naamsveranderingen kennen we dit besturingssysteem vandaag als Linux of *NIX. Dat is een verwijzing naar Unix, Linux en varianten. De Linux-community die Linus startte, was pionier in “distributed revision control of source code” (versiecontrole). Ze gebruikte daarvoor Bitkeeper. Na problemen met reverse engineering en [meer] licenties ging in 2005 een belangrijk deel van de ontwikkelde code van de Linux-kernel verloren in Bitkeeper. Linus trok zich een aantal weken terug in een slotklooster om “git” (een zinspeling op “bit”) te ontwikkelen. Behalve via de andere kloosterlingen had hij absoluut geen contact met de buitenwereld. Veel programmeurs kennen vandaag ongetwijfeld Linux en github. Linus Torvalds is één van de belangrijkste nog levende genieën in de informatica en voor open-bron-code.

ik blijf in chiro geloven …

Geert Renckens, 29 juli 2019

Eén van mijn eerste video-opnames : ik blijf in chiro geloven

50 jaar later ….

Geert Renckens, 24 juli 2019

Alweer 50 jaar geleden : maanlanding

Brandweerkazerne

Geert Renckens, 30 januari 2019

Mijn lagere school doorliep ik in het centrum van Genk, vlakbij de toenmalige brandweerkazerne. Op het dak van de kazerne stond een sirene voor het oproepen van de vrijwilligers in geval van brand. Onze schoolmeester moest dan even zwijgen tot het geloei van de sirene over was. Ondertussen zijn die oproepsystemen behoorlijk veranderd en hoor je sirenes voor andere doeleinden. Prioritaire voertuigen die je voorrang moet verlenen of vaste sirenes om de bevolking te waarschuwen bij rampen.

brandweerkazerne Hasselt 19/07/2019

brandweerkazerne Hasselt 19/07/2019

Onlangs was ik in de brandweerkazerne van Hasselt. Een gloednieuw gebouw, net buiten de grote ring van de stad. Het oude gebouw, nabij de voormalige Kolonel Dusart Kazerne en de gevangenis, Lees het volledige artikel »

Palliatief …

Geert Renckens, 20 februari 2014

Een ontwerp voor de gedenksteen :

RIP-windows

VW Bus (Bulli / Kombi)

Geert Renckens, 13 december 2013

Vandaag, 13/12/2013, loopt in São Paulo, Brazilië, de laatste Volkswagen Type 2 Bus van de band. De eerste VW Bus was gebaseerd op de Kever en werd geproduceerd in Wolfsburg in maart 1950. In 1993 maakte ik in Zuid-Amerika een rondreis van 8000 km in 7 landen met een dergelijk busje. Het was een dubbel-kabine waarbij de laadbak omgebouwd was tot slaaptent. Een zwerfwagen voor 5 personen :

VW-kombi01

VW-kombi02
Ook de bedrijfsbrandweer van de brouwerij in onze buurt gebruikte vele jaren een VW Bus :

brandweer-brouwerij

Herwaardering van mijn rugzak

Geert Renckens, 29 juli 2012

opgetuigd

opgetuigd

Onze kinderen trekken weer op bivak. Ze hebben de leeftijd bereikt voor meerdaagse trektochten en dan is een goede rugzak onontbeerlijk. Alvorens iets nieuws te kopen : eerst even kijken wat we in huis hebben of wat bij familie en vrienden staat.

De eerste rugzak die ik kocht moet tussen 1978 en 1985 geweest zijn. Prijs en plaats van aankoop weet ik niet meer. Ook de fabrikant of het merk is me onduidelijk. Hij behoort tot de eersten die uitgevoerd werden met een uitwendig draagkader in aluminium buizen. Het grootste deel van het gewicht rust bij dit type rugzak op de heup. Het ontwerp is zeer geschikt voor lange wandelingen met een zware last. Later bleek echter dat het gevaarlijk is in hooggebergten zoals de Alpen. Bij een val kan je immers je rug breken. Het label “Alpinist” op één van de laadvakken van mijn rugzak is dan ook ironisch.

Vandaag heb ik hem van de zolder gehaald, wat naaiwerk verricht, klein herstellingen aan het kader en de draagriemen en een kleine wandeling in geladen toestand : 11 kg. Dat lijkt veel, maar er zat dan ook eten in voor enkele dagen, een tentje voor 2/3 personen, slaapzak, reservekleding, enz. Een lading zoals deze rugzak meermaals bevatte.

De geschiedenis van mijn rugzak weergeven is niet gemakkelijk. Plaats en datum zijn niet altijd te achterhalen, en van sommige reizen twijfel ik of ik de rugzak wel of niet bijhad. Ik leende hem ook enkele keren uit aan vrienden. Hierna een lijstje van plaatsen en omstandigheden met enige commentaar die alleszins tot de geschiedenis van mijn rugzak behoren :

startklaar

startklaar

    o

  • talloze bivakken met Chiro St.-Gerolf
  • o

  • 3-daagse overlevingstocht per autostop in Vlaanderen en Nederland
  • o

  • Wildspitze (hoogste berg van Tirol)
  • o

  • Snowdon (Wales – hoogste berg van Groot Brittanië)
  • o

  • Similaun (Italië-Oostenrijk – enkele maanden voordat Ötzi er werd ontdekt)
  • o

  • Zuid-Amerika (Brazilië, Paraguay, Bolivië, Argentinië, Uruguay)
  • o

  • Taiwan
  • o

  • Meerdere leidingsbivakken bij Chirojeugd (o.a. Brink, Piepel, Krinkel en Krinkel 95)
  • o

  • Texel (Waddeneiland Nederland)
  • o

  • Hoge Tatra (Slowakije)
  • o

  • Balatonmeer en Budapest (Hongarije)
  • o

  • Lissabon (Portugal) en Santiago de Compostela (Spanje)

Eigenlijk is het verheugend om een dergelijk voorwerp, dat ik zelf als jongeling aankocht, aan mijn kinderen door te geven. Verheugend, maar niet zonder risico. Het kost me veel moeite om hen het juiste respect te laten opbrengen voor wat in hun ogen “oude rommel” is. En inderdaad : het stof is eigenlijk versleten, de kleuren zijn altmodisch en het aluminium heeft zijn natuurlijke kleur wat vandaag niet trendy is. Als de rugzak nog eens 20 jaar moet meegaan, zullen ze hem op de juiste wijze moeten onderhouden. Daarna brengt hij misschien zijn aankoopprijs terug op als antiek …

Ik ben geïnteresseerd in de fabrikant van de rugzak. Vermoedelijk kocht ik hem in Aachen bij Kaufhof, maar het kan ook bij Melosport in Zonhoven geweest zijn. Ik schat dat ik er (omgerekend) tussen de 200 en 500 € aan uitgaf.

 

Feest van Chrysotomos

Geert Renckens, 20 januari 2012

In de tweede helft van januari wordt in het laatste jaar van veel middelbare (secundaire) scholen het feest van Chrysostomos gevierd. Chrysostomos was een grieks redenaar en wordt gezien als de patroon van de studenten in de retorica (griekse welsprekendheid). Later breidde het feest zich uit naar alle laatste jaren van het middelbaar onderwijs.

Chrysostomos (mozaïk in Aya Sophia)

Chrysostomos (mozaïk in Aya Sophia)

Net zoals de meeste studentikoze gebeurtenissen heb je er voor- en tegenstanders van, gebeuren er prettige en minder prettige dingen ; sommige jaren is het amusant, anderen valt het tegen. Zelf heb ik Chrysostomos niet zo uitbundig gevierd, maar ik heb wel mooie herinneringen aan de viering op onze school toen ik 12 jaar was en in het eerste jaar zat…

Toen de schoolbel ’s morgens ging, moest iedereen in stilte op de speelpaats blijven. Door de schoolpoort kwam een stoet, voorafgegaan door enkele mannen in het zwart. Daarna paard met lijkkar : de paarden overdekt met zwarte doeken en op de kar een houten doodskist. Zeer traag en met het treurgezang kwam de kar tot in midden van de speelplaats. Daar werd ze dan door enkele mannen geopend… Chrysostomos, in wit gewaad, kwam recht en er werd hem zijn staf en boek aangereikt. Rechtstaande vanuit zijn kist, sprak hij ons, de leerlingen, met luide stem toe. Er was geen geluidsversterking en voor het begrip van de jongeren preekte hij deze keer in het Nedelands. Ondertussen was het (zeker voor de leerlingen van de hogere jaren) duidelijk : Chrysostomos was vandaag weer opgestaan uit zijn graf en ging zijn volgelingen toespreken. In redevoeringen was hij absoluut superieur. Het hele lerarenkorps kwam aan bod in zijn toespraak. Over elkeen wist hij wel een grappige anekdote te vertellen, kon hij uitleg geven bij zijn of haar bijnaam of kon er weer eens een publiek geheim verklapt worden. Chrysostomos kon het vertellen zonder iemand te kwetsen en toch grappig voor het hele publiek. Na ongeveer een half uur eindigde de toespraak en kwam de rouwstoet opnieuw in beweging : de mannen in ’t zwart verlieten de school met op de rouwkar de rechtstaande Chrysostomos. Ze gingen elders het feest verder te zetten…

rouwstoet

rouwstoet

Graag had ik geweten wie de acteur was die Chrysostomos speelde in het Sint-Jan Berchmansinstituut te Zonhoven tijdens het schooljaar 1974-1975. Hij heeft als redenaar een grote indruk op mij nagelaten…

© De teksten, afbeeldingen en media in dit document zijn auteursrechtelijk beschermd door nationale en internationale auteursrechten en mogen zonder voorafgaande toelating onder geen enkele vorm worden gepubliceerd of gebruikt. Citeren kan mits vermelding van auteur en datum en verwijzing naar de website blog.GeertRenckens.eu.